Erik Stroobants, kind van ‘mei ’68’ en volgende maand 75, was in Vlaanderen een bekende naam als geëngageerd journalist. Met zijn pensionering dreigde het zwarte gat, maar toen kwam dementie op zijn pad. Eerst bij zijn schoonmoeder en vader, later bij zijn moeder. Het was het begin van wat je gerust een tweede loopbaan mag noemen. Stroobants publiceert over dementie, is een veelgevraagd spreker en heeft een nieuwe missie: ‘Gij zult alles doen wat in uw macht ligt om het leven van mensen met dementie menselijk te maken.’